Onderweg

Dit zou de titel van mijn nieuwste boek kunnen zijn: Onderweg. Sinds ik NAH heb, wandel ik veel in de natuur. Meerdere keren per dag. Soms een klein blokje om, soms een grotere ronde. Altijd in een straal van maximaal 30 minuten rijden van mijn eigen huis. Simpelweg omdat ik anders te weinig energie overhoud voor het wandelen zelf. Vaak starten de wandelingen lopend vanuit thuis, omdat de natuur dichtbij minstens zo mooi is – en elke dag anders.

Heel veel kilometers maak ik niet. Maar er is altijd een moment van verwondering: een geel-zwart gestreept rupsje, een kleurrijk herfstblad, of – serieus – een zonnebadende schildpad afgelopen voorjaar. En altijd neem ik een foto van het wandelpad.

In de afgelopen vier jaar verzamelde ik zoveel foto’s van wandelpaden dat ze een hele galerij zouden vullen. Niet omdat ze kunstzinnig zijn of technisch perfect, maar omdat ze vastleggen hoe ik onderweg steeds opnieuw een pad zie – en me afvraag waar het me naartoe brengt. Ik weet niet wat gaat komen, maar mijn blik blijft verwachtingsvol.

En zo ben ik onderweg. Zonder einddoel, zonder plan. Ik ga gewoon verder. Maar onderweg sta ik ook vaak stil – om te kijken, te ademen, te genieten van de stilte en al dat moois om me heen. Misschien is dat wel de essentie: onderweg zijn én stilstaan tegelijk.

#anwbkampioen#mooistewegenvannederland #onderweg #noordbrabant #nah