Sneeuwwitje

Vandaag had ik een fijn gesprek met Libra arbeid en de directeur van mijn school. Libra arbeid gaat mij coachen en begeleiden met het opbouwen van werkzaamheden. We komen tot de conclusie dat ik vanaf volgende week twee keer twee uur mag gaan werken, maar dan wel op kantoor en niet op klassenbezoek wat eigenlijk het allerleukste is om te doen. Maar het gaat erom dat ik twee uur kan volhouden met alle prikkels die een basisschool met zich meebrengt. Dus die toffe taalinstructie in de bovenbouw of dat geweldige maar o zo bewerkelijke kind nog even niet. 

Mijn directeur is zo vriendelijk om zijn kantoor aan mij af te staan, zodat ik echt een eigen werkplek heb. In mijn eentje… op een school met 350 fantastische kinderen en 30 super gezellige collega’s. 
Het kantoor van mijn directeur is onlangs prachtig gerestyled. Een stoere blauwe mannenkleur op de muur en een robuuste houten tafel als bureau. Zelfs twee bijpassende retro stoeltjes om even wat te relaxen komen goed van pas, want ja, ook mijn rustmoment zal ik in dit hok moeten doorbrengen. Een enorme raampartij naar de gang zal het contact tussen mij en mijn collega’s of leerlingen enigszins mogelijk maken. 
Ik voel me net Sneeuwwitje in een glazen kooitje, maar er is geen heks die mij vergiftigd heeft. Ik moet gewoon even door de zure appel heen bijten, want over een paar weken mag de deur open om geluid en/of andere prikkels binnen te laten. Wie weet glipt er dan een toffe collega of vrolijk kind mee naar binnen, want die verbinding blijft toch het leukste van mijn werk.