Oei ik groei

Nu ik van drie naar vier uur werken ben gegaan voel ik me supersterk. En dat twee keer in de week; wauw. Doordat ik langer op mijn werk ben, lunch ik daar ook. Het afgelopen jaar heb ik iedere dag een heel ritueel gemaakt van de lunch. Zalm met gepocheerde eieren op toast, een zelfgemaakt soepje of salade met tonijn maken weer plaats voor twee geplette bruine boterhammen met kaas. Welkom terug in het werkende leven.

Omdat ik mezelf niet mag overbelasten, mag ik telkens maar één collega uitnodigen om bij mij op kantoor te mogen lunchen. Coronatechnisch ook gunstiger. Het gesprek mag echter niet over werk gaan. Gauw app ik een aantal collega’s met wie ik altijd genoeg te bespreken heb. Dan bedenk ik me dat bepaalde karakatereigenschappen van collega’s mij heel veel energie kunnen kosten, dus ik wik en weeg en er ontstaat een mooi lijstje met geschikte kandidaten. 

Bij de derde lunchdate vraagt mijn collega hoe het nu werkelijk met me gaat.  

‘Ik ben een beetje van de wap eigenlijk. Begrijp me niet verkeerd hoor. Ik ben echt heel blij dat ik al vier uur werken kan, maar ik ben ook in de war. Zo van ‘Hoe komt het nu dat ik dit kan?’ Eerst lukte me dat nog niet.’ 

Mijn collega knikt begripvol. 

‘Mijn rusttijden zijn verschoven, omdat ik later thuiskom van het werk. Slapen lukt dan niet, want ik ben dan helemaal hyper. De tranen zitten ook al hoog…’ 

‘Overprikkeld misschien?’ 

‘Ja, dat ook een beetje.’ 

En dan weet ik wat het is. 

‘Ik heb gewoon regeldagen. Je weet wel als je baby een paar dagen huilerig en hangerig is. Ze maken dan een sprongetje in hun ontwikkeling. Nou, zo voel ik me ook.’ 

En voor het eerst in mijn leven begrijp ik de informatie uit de boeken ‘Oei, ik groei’. (De boeken die ik overigens na een paar maanden al in de hoek van de kamer gooide, omdat mijn kinderen vooral hun eigen ontwikkelingslijn bepaalden.) Neurologisch onderzoek heeft aangetoond dat zulke sprongen gepaard gaan met veranderingen in de hersenen. Ik maak een sprongetje in mijn ontwikkeling en daar moet ik gewoon even aan wennen. En mijn hersenen ook.

p.s. Later blijkt dat deze symptomen passen bij overprikkeling en overbelasting. De werk-/privésituatie was niet meer in balans…