Moestuin

Dit is het tweede jaar dat ik begonnen ben met een moestuin. Want tja, veel tijd in combinatie met een grote behoeften aan creëren maakt een moestuin. Nu was ik al jaren fan van de moestuintjes van de AH, maar veel verder dan ontkiemen kwam het nooit.

Dit voorjaar deed ik een cursus zaai en pluk en dat zorgde ervoor dat ik iets professioneler aan de slag ging. Lees nadenken waar je welke plant zet en hoeveel licht het plantje nodig heeft bijvoorbeeld. Best belangrijk voor een ontkiemend zaadje. 

En het ziet er goed uit. Wel heel veel slakken net als de rest van Nederland. Dus naast koperband, houtsnippers en biervallen ook iedere avond slakken rapen. Waar ik ze voorheen over de heg gooide (kansloos want een slak lijkt niet snel, maar heeft zo je tuintje weer gevonden), belanden ze nu in de groenbak. Heel zielig, maar het moet.

Volgende dilemma; hoe prikkelarmer mijn avond hoe beter ik in slaap val/doorslaap. Zoeken naar slakken is behoorlijk prikkelrijk neem van mij aan. Als je meer dan 50 slakken raapt per avond pompt de adrenaline door je hele lijf, want zeg nu toch zelf; hoe glibberig en vies is een naaktslak? Dus manlief heeft deze taak van me overgenomen. 

Maanden ben ik bezig geweest met zaaien, potgrond en stekken. Nu alles in de volle grond staat is het ‘af’ en hoef ik enkel nog wat onkruid weg te halen. Dan kan ik over een paar maanden oogsten. Dit is exact de fase waarin ik nu zelf zit. Maandenlang getraind, gesport en gezonde voeding en nu ben ik ‘af’. Ik hoor niet bij de groep zware hersenletsel, maar hoor ook niet bij de groep werkenden. Dat zorgt toch voor een soort van identiteitscrisis, want wat ben ik dan wel? Gelukkig laat het oogstseizoen nog even op zich wachten. Heb ik intussen tijd om na te denken. En probeer ik ondertussen zoveel mogelijk te genieten van deze fase.