Grenzen verkennen (en verleggen)

Het was een fijne zomervakantie vol activiteiten en uitstapjes. Dat betekende wel dat ik behoorlijk mijn grenzen opzocht, maar achteraf gezien ben ik blij dat ik het aangegaan ben. 

Zo waren we drie dagen naar Parijs voor de Olympische Spelen. De helpende woorden van mijn broer ‘Al ben je er maar 5 minuten, dan heb je het in ieder geval geprobeerd’ waren doorslaggevend. Het stadion lag buiten het centrum en we boekten een klein appartementje op 40 minuten loopafstand. Zo hoefde ik niet met de herriemakende metro en genoot ik van een spannende wedstrijd van de hockeydames. De Fransen hadden het perfect georganiseerd en de geweldige sfeer met allerlei nationaliteiten door elkaar, maakte dat de ochtend perfect verliep. Dat het zonnetje scheen was ook helpend. De middag gerust in het appartement en zelfs ‘s avonds toch even met de trein richting Eifeltoren om vervolgens op een terrasje een kleine maaltijd te nuttigen. Dat was heftig en gaaf tegelijk, maar ik wilde alles uit de dag halen en ik zou de dagen erna rust pakken. 

Zo vierden we deze zomer ook nog de 21e verjaardag van mijn dochter met een diner voor al haar vriendinnen. Een bruiloft plannen is er niets bij – zeg maar gerust. Maanden zag ik er tegenop, want eigenlijk vieren we de laatste jaren onze verjaardagen niet echt meer vanwege alle bijbehorende prikkels. Gelukkig werd er veel hulp aangeboden en werd mijn bestie mijn invalster, zodat ik die avond er enkel hoefde te zijn en kon gaan rusten als dat nodig was. Wat hebben we ervan genoten met elkaar. 

En dat feest van een 50-jarige vriend moest natuurlijk ook nog meegepakt worden.

De weken erna voelde ik dat ik teveel gestretcht had, waardoor ik in de frustratiezone terecht kwam. Deze mooie zin appte mijn allerliefste vriendinnetje, toen ik aangaf zo moe te zijn, hoofdpijn te hebben en verdriet te voelen om mijn belabberde lijf. 

Nu zit er weer meer balans in mijn dagen en kan ik terugkijken op een heerlijke zomer. Ik zou het zo weer overdoen.