Thema van de dag
Dat het leven een stuk eenvoudiger en overzichtelijker is geworden, blijkt wel uit het feit hoe ik de dagen ervaar.
Gisteren was het de dag van ‘zeurende pijn in mijn nek’; pijn in de nek als mijn dochter mij een iets te harde knuffel geeft, pijn in de nek als ik buk om de riem van de hond aan te doen, pijn in de nek als ik op mijn zij, rug of buik in bed lig en om 1.00u ’s nachts nog wakker lig van de pijn. Wist je dat je zelfs pijn in je nek kunt hebben als je op het toilet zit en het wc-papier wilt pakken?
Vandaag was het de dag van ‘ik ben zo moe, maar kan niet slapen.’ Vanmorgen was ik na het revalidatiecentrum gegaan en bij thuiskomst eerst wat gegeten en gewandeld alvorens mijn bed in te duiken voor een extra lange middagdut, want ik had immers de ochtendrust overgeslagen. Nadat ik eerst het slaapkamerraam had gesloten, omdat iemand met een bladblazer aan de gang was, was ik net ingedommeld toen er gebonk op het dak klonk. Eerst dacht ik dat de buren aan het boren waren, maar het bleek de scholekster die haar territorium aan het verdedigen was versus drie grote kauwen. De scholekster keert ieder jaar terug om een ei te leggen op het grinddak. Normaal gesproken is zij van harte welkom, maar dit jaar is de herberg niet geopend voor gasten. Dus puberzoon uitgedaagd om op het dak de beesten te verjagen via een gammele ladder, zodat ik lekker kon blijven liggen. Maar toen het me wat te lang duurde en het erg stil bleef, toch maar uit bed geklommen om te kijken of zoonlief niet van de ladder naar beneden was gedonderd. Soms zou je hem namelijk best het nest uit willen gooien. Maar hij stond triomfantelijk van het uitzicht te genieten, want je mag immers niet iedere dag op tweehoog op het dak staan. Vervolgens weer proberen te slapen, maar de hyperactiviteit van de vogels en zoon was op me overgeslagen. Net voor het avondeten weer proberen te rusten, want moe ben ik. Je kent vast dat gevoel dat je jezelf door de dag heen moet slepen. Echter wilde ik dit tijdstip niet in slaap vallen, anders zag ik vanavond weer ieder uur van de klok. Gelukkig hield meneer Mindfull me wakker en had ik toch gerust. Mijn moeder zei vroeger altijd al als ik als kind niet kon slapen: ‘Ook al slaap je niet, dan rust je toch.’
In mijn werkende leven heb ik te dealen met een opstandige tiener die niet meer de klas in wil of met een huilende collega na een pittig oudergesprek. Onderwijs is vaak schakelen en improviseren; dat maakt het juist zo leuk en uitdagend. Voor mij nu geen schakelen meer. Rust en structuur moeten ervoor zorgen dat mijn lichaam went aan het nieuwe dagschema inclusief ingebouwde prikkelarme rustmomenten.
Wie weet wat het thema van morgen is? Ik heb er nu al zin in, maar eerst slapen. Als het lukt…
